En vandaag ?

Erkend erfgoed ... dat we moeten beschermen!

Tegenwoordig zijn zo goed als alle steenkoolmijnen in Europa gesloten. Maar wat dan met die imposante erfenis van de terrils? Moeten we dat erfgoed met de grond gelijkmaken of juist in stand houden en herwaarderen?

In de afgelopen veertig jaar zijn de terrils geleidelijk overwoekerd geraakt door plantengroei. Daardoor is een verrassend en weer natuurlijk landschap ontstaan, met her en der potentiële wandelgebieden. Nieuwe mogelijkheden dienden zich aan. Door van invalshoek te veranderen en deze erfenis in de armen te sluiten, kregen de terrils uiteindelijk dan toch de universele erkenning die ze verdienen.

De meeste terrils zijn inmiddels geïntegreerd in de openbare ruimte (van gemeente, departement of gemeenschap). Ze werden gered van de vernietiging en opengesteld voor het publiek. De nieuwe generaties verdiepen zich maar wat graag in de oorsprong van deze antropogene constructies. Ze onderzoeken het potentieel van de terrils en willen ze optimaal benutten door nieuwe, unieke toepassingen te bedenken. Nieuwe reliëfs, panoramische uitkijkpunten over onze vlakten, de laatste overlevenden van de biodiversiteit … De terrils van de grensoverschrijdende mijnstreek zijn vandaag bijzonder populair! Een reden te meer om er duurzame en verantwoorde toeristische activiteiten uit te bouwen.